اگر اهل فیلم و سینما باشید احتمالا بارها تصویر جاده های امریکای را دیده اید جاده های عموما خشک و بیابانی بسیار صاف و بدون پیچ و خم با مناظر بیابانی و سخره های منحصر به فرد و شاید تصویر یک پیرمرد امریکای در جایگاه سوخت و یا motel های این جاده ها در ذهنتان باشد

من علاقه زیادی به سفر های جاده ای دارم به خاطر همین هربار که این تصاویر رو می دیدم محو تماشای این جاده ها می شدم رویای که از فیلم های هالیودی نشعت می گرفت, جاده های صاف و هموار,کاکتوس,ماشین های عضلانی امریکای(american muscle),موتور های هارلی دیویدسون, آهنگ های راک دهه ۸۰ و شاید یک هفت تیر!

این شد که تصمیم گرفتم درباره رویاهام کمی تحقیق کنم و اون رو اینجا بنویسم تا یادم نره چنین رویای داشتم

یکی از مشهورترین و بزرگترین جاده های آمریکا جاده ۶۶ نام دارد جاده ۶۶ یکی از بزرگترین جاده های امریکاس و بیش از نیمی از امریکا رو طی می کنه و شهرهای مهمی رو به هم دیگه وصل می کنه همچنین این جاده به جاده مادر یا خیابان اصلی امریکا شهرت داره و تقریبا اکثر امریکای ها که بین دهه های ۳۰ تا ۸۰ میلادی زندگی می کردند حداقل یک بار از بخشی از این جاده عبور کردند

شاید این جاده رو با انیمیشن محوب ماشین ها به یاد بیارید  که استیو مکوین ماشین محبوب مسابقه در یکی از شهر های کناری جاده گیر می افته و اتفاقات جالبی براش رقم می خوره

جاده ۶۶ در سال ۱۹۸۵ از فهرست جاده های اصلی ایالات متحده حذف شد و با اتوبانی با طول کمتر و امکانات بیشتر و همچنین امن تر جایگذین شد

شاید بتوان جاده ۶۶ را برای آمریکای ها مانند جاده چالوس برای ایرانی ها دانست جاده ای چند نسل از ایرانیان با آن خاطره دارند و تقریبا هم سن و سال جاده ۶۶ است که در ان تنها رسیدن اهمیت ندارد و می شود از مسیر لذت برد. شاید خیلی از شما هم سفری یک روزه به جاده چالوس داشته اید سفری که بخش عمده ای از ان را رانندگی تشکیل می دهد و فقط برای استفاده از زیبای های جاده ان  را انجام می دهید نه برای رسیدن به یک مقصد خاص

از محبوبیت جاده ۶۶ می توان به این نکته اشاره کرد که چند خواننده و گروه سرشناس امریکای برای این جاده اهنگ خواندند و فیلم و مجموعه ی تلویزیونی به همین نام هم ساخته شده

امروزه این جاده بیشتر جنبه تاریخی و سرگرمی دارد و در امریکا تور های تفریحی جاده ۶۶ برگزار می شود و گردشگران زیادی از جاهای مختلف جهان برای دیدن این جاده میایند همچنین به محلی برای عبور خودرو های کمپین و کلوپ های موتور سواری که می خواهند یک رویای آمریکای کلاسیک رو تجربه کنند تبدیل شده

من هم ارزو دارم یک روز بتونم با خودرو شخصی از شیکاگو تا کالیفرنیا (نزدیک به چهار هزار کیلومتر) رو رانندگی کنم شاید با توجه به شرایط کنونی فقط یک رویا باشه ولی ادم به همین رویا ها زندس 🙂